ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΠΑΝΑ ΣΤΟ ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΡΔΙΝ

Ο φοιτητικός σύλλογος μας τη φετινή χρονιά αναμετρήθηκε με κινήσεις που έπλητταν την φοιτητική μας καθημερινότητα και τα συμφέροντά μας. Η καθηγητική αυθαιρεσία οξύνεται με χαρακτηριστικά παραδείγματα την αύξηση των προόδων σε μαθήματα (η επιτυχία στις οποίες αρχίζει να τίθεται ως προϋπόθεση για το να μπορούμε να δώσουμε το μάθημα στις εξεταστικές), τα παρουσιολόγια, τα μαζικά κοψίματα στην εξεταστική, ο πρωτόγνωρος αυταρχισμός των καθηγητών και των θεσμικών οργάνων της σχολής απέναντι μας. Η επίθεση δεν σταματά όμως εκεί. Η κουβέντα που υπάρχει στους κύκλους των καθηγητών σε σχέση με το παράρτημα διπλώματος, δηλαδή την χορήγηση ενός ξεχωριστού από το πτυχίο, πιστοποιητικού που θα αποτυπώνει την εξειδίκευσή μας, αποτελεί ξεκάθαρο πλήγμα στα επαγγελματικά μας δικαιώματα και στην ενιαιότητα αυτών.

Απέναντι σε όλα αυτά, το σχήμα μας αποφάσισε να μην μείνει αμέτοχο. Μέσα από την πολιτική μας παρέμβαση όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τις κινητοποιήσεις που καλέσαμε, καταφέραμε όχι μόνο να αναχαιτίσουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στην σχολή μας, αλλά και να πετύχουμε και νίκες. Αρχικά, μέσα από τις κινητοποιήσεις μας καταφέραμε να παγώσει οποιαδήποτε σκέψη για διάσπαση του πτυχίου μας και την ψήφιση του παραρτήματος διπλώματος. Υπερασπιστήκαμε τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και δεν επιτρέψαμε την περαιτέρω υποβάθμιση των πτυχίων μας, ειδικά σε μία συγκυρία που η ανεργία στην νεολαία είναι στα ύψη και δουλεύει με μισθούς πείνας. Επιπλέον, η κατάργηση των πλαφόν στα μαθήματα επιλογής αποτέλεσε μία κατοχύρωση ανάσας για όλους μας, και ιδιαίτερα για τα μεγαλύτερα έτη, καθώς η ύπαρξή τους καθυστερούσε τον χρόνο λήψης του πτυχίου. Δεν μείναμε όμως εκεί. Τη φετινή χρονιά καταφέραμε να αναδείξουμε αυταρχικές επιλογές καθηγητών στα μαθήματά τους όπως με τις προόδους της Ιορδανίδου, όπου πραγματοποιήθηκε μαζική κινητοποίηση στο γραφείο της όπως και να διεξαχθεί Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας παρά το σαμποτάζ της ΔΑΠ και παρά την αυτοδυναμία της, μέσα από την οποία μάλιστα στηρίχτηκε από το σύλλογο το πλαίσιο εκείνο των 3 αριστερών δυνάμεων (ΚΟΠΑΝΑ – ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ – ΑΡΔΙΝ) που είχε και σαν βασικά αιτήματα την υπεράσπιση των ενιαίων συμφερόντων όλων των φοιτητών.

                                                                                                                                                

Υπερασπιζόμαστε τον συλλογικό αγώνα, την συλλογική δράση και την συσπείρωση των δυνάμεων μας απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμαστε. Ακόμα και στον υπάρχοντα συσχετισμό δύναμης (αυτοδυναμία ΔΑΠ, αυταρχισμός καθηγητών), πήραμε την πρωτοβουλία να καλεστούν γενικές συνελεύσεις με την συλλογή υπογραφών, οι οποίες πήραν αγωνιστικές αποφάσεις. Ακόμα και αν η ΔΑΠ (η νεολαία του Μητσοτάκη στα πανεπιστήμια) προσπαθούσε με κάθε τρόπο να υπονομεύσει την διεξαγωγή τους και συνεργαζόταν με τους καθηγητές για να περάσουν όλες οι αναδιαρθρώσεις, ο φοιτητικός σύλλογος πήγε κόντρα και κινητοποιήθηκε για την υπεράσπιση των συμφερόντων του. Πολλές από αυτές τις μάχες, παρά τις διαφοροποιήσεις μας, τις δώσαμε από κοινού και ενιαία με το σχήμα του Εκτός ύλης και του ΑΡΔΙΝ. Με τις κινητοποιήσεις τις οποίες τρέξαμε και στηρίξαμε και τα 3 σχήματα μαζί, με την κοινή μας στάση στις Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου, με την συνδιαμόρφωση του Ενιαίου Αγωνιστικού Πλαισίου και την από κοινού στήριξή του. Όπως η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει, η ενιαιομετωπική δράση της αριστεράς μόνο θετικά αποτελέσματα έχει να επιδείξει. Στην επίθεση που δεχόμαστε, από το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, από τους καθηγητές, από την ΔΑΠ, δεν μπορούμε παρά να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Διαφορετικά, όσοι μέσα στην αριστερά υπερασπίζονται τον πολυκατακερματισμό, ρίχνουν νερό στον μύλο του αντιπάλου.

Οι μάχες που έχει να δώσει ο Φοιτητικός Σύλλογος του Παιδαγωγικού και τους επόμενους μήνες, αλλά και την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά είναι πολλές και δύσκολες. Τα διακυβεύματα της υπεράσπισης του φοιτητικού κινήματος, των κινητοποιήσεων, της δυνατότητας πολιτικής έκφρασης, της συνδικαλιστικής δράσης, της δημοκρατίας στο εσωτερικό του συλλόγου είναι μεγάλα, και ως αριστερά δεν μπορούμε να δώσουμε αυτές τις μάχες χώρια. Ο αυταρχισμός των καθηγητών του Τμήματος του Παιδαγωγικού τον προηγούμενο μήνα απέδειξαν πως είναι αποφασισμένοι να καταστείλουν οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης απέναντι στις αναδιαρθρώσεις. Η προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και οι απειλές για πειθαρχικές διώξεις αποτελούν ένα μόνο μικρό δείγμα για το τι θα επακολουθήσει την επόμενη χρονιά. Το μήνυμά τους είναι ξεκάθαρο: «Όποιος τολμά να σηκώσει ανάστημα, θα τιμωρείται». Αυτές τις μάχες, η ριζοσπαστική αριστερά της σχολής μας πρέπει να της δώσει ενιαία. Ο κατακερματισμός της αριστεράς μόνο απογοήτευση προκαλεί στον κόσμο και σκορπά τις δυνάμεις, την στιγμή που αντίπαλος είναι πιο συσπειρωμένος από ποτέ. Χρέος της αριστεράς δεν είναι να διχάζει τον κόσμο και να ενισχύει την εξατομίκευση, αλλά να δημιουργεί όρους συσπείρωσης και ενότητας.

Προκειμένου να συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε όλα όσα μας πλήττουν ενιαία, θα πρέπει και μόνο ενιαία να συγκρουόμαστε και να απαντάμε σε αυτά. Εδώ και 3 χρόνια, ήδη από την αρχή της δημιουργία μας υποστηρίζαμε και υλοποιούσαμε στη σχολή μας, την μετωπική πολιτική και τις μετωπικές πολιτικές συνεργασίες εντός της φοιτητικής αριστεράς και των ανεξάρτητων σχημάτων των δικτύων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο πριν 2 χρόνια, την πρώτη φορά που το σχήμα μας κατέβηκε στις φοιτητικές εκλογές απευθύναμε κάλεσμα εκλογικής συνεργασίας στο Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας (ΑΡΔΙΝ). Μία εκλογική συνεργασία που πρέπει μόνο θετικά να αποτιμάται αφού το αποτέλεσμα της ήταν πολύ θετικό και αξιοσημείωτο για το σύλλογο του παιδαγωγικού. Αυτή η εκλογική συνεργασία δεν έμεινε μόνο εκεί, αλλά συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά σε πολιτική δράση και συζήτηση από κοινού. Αυτές οι μάχες φάνηκαν στα κοινά πλαίσια στις γενικές μας συνελεύσεις, στην από κοινού κινητοποιήσεις στο τμήμα μας, στην ανοιχτή συζήτηση ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ και στο προπέρσινο κοινό εκλογικό κατέβασμα. Κινήσεις που αποτιμάμε  θετικά  αφού επέφεραν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για το σύλλογο μας.

Ακριβώς με αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε και πέρυσι κάνοντας εκλογικό κάλεσμα και στο ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ και στο ΑΡΔΙΝ. Δυστυχώς, η επιλογή και των δύο αυτών σχημάτων της μη κοινής καθόδου και το σπάσιμο της εκλογικής συνεργασίας, είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τον σύλλογο. Ενώ το 2016, το σχήμα μας είχε καταφέρει να σπάσει την αυτοδυναμία της ΔΑΠ, μετά από 3 χρόνια η ΔΑΠ κατάφερε να ξαναπάρει αυτοδυναμία στον σύλλογο. Αν την προηγούμενη χρονιά, και τα 3 αριστερά ριζοσπαστικά σχήματα είχαν δώσει και την μάχη των εκλογών από κοινού, η δεξιά μέσα στην σχολή μας δεν θα είχε καταφέρει να σηκώσει κεφάλι. Η αυτοδυναμία της ΔΑΠ σήμαινε την φετινή χρονιά το σαμποτάρισμα κάθε συλλογικής διαδικασίας, δυσκολία σύγκλησης Γενικών Συνελεύσεων, την αδυναμία λήψης αποφάσεων του Συλλόγου για σειρά κινητοποιήσεων, με λίγα λόγια σήμαινε την προσπάθεια απονέκρωσης του συλλόγου και την ενίσχυση της δεξιάς. Ειδικά την φετινή χρονιά, βιώσαμε με τον πιο έντονο τρόπο τι σημαίνει το καθηγητικό σώμα να αξιοποιεί το γεγονός πως η ΔΑΠ έχει αυτοδυναμία και σε πλήρη συνεργασία είτε φανερή είτε υπόγεια από κοινού να εκφοβίζουν, να τρομοκρατούν και να απειλούν το φοιτητικό σώμα.

Το ίδιο λάθος δεν πρέπει να επαναληφθεί και φέτος. Κατ’ αρχάς είναι αναντίστοιχο και γεννά πολλά ερωτηματικά για το ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί, μετά από την κοινή μας δράση όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και την φετινή χρόνια, να επιλεχθεί και φέτος η ξεχωριστή εκλογική κάθοδος. Πέρα από το επίπεδο της σχολής, είναι προβληματικό πως ενώ και τα τρία σχήματα (ΚΟΠΑΝΑ, Εκτός Ύλης και ΑΡΔΙΝ) υπερασπίζονται την συνεργασία της ριζοσπαστικής αριστεράς και αναφέρονται και τα τρία στην πρωτοβουλία με το όνομα Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία (πολιτική και εκλογική συνεργασία σχημάτων ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ΑΡΔΙΝ), στην σχολή μας τα σχήματα Εκτός Ύλης και ΑΡΔΙΝ να μην την υπηρετούν.

Στη σχολή μας αυτή η αριστερή φωνή αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει, αλλά είναι διάχυτη και όχι συσπειρωμένη. Με τις δυνάμεις του ΑΡΔΙΝ και της ΕΚΤΟΣ-ΥΛΗΣ πιστεύουμε πώς υπήρχε και υπάρχει περιθώριο πολιτικής συνεργασίας παρά τις όποιες  πολιτικές μας διαφοροποιήσεις υπό το πρίσμα της μετωπικής ενότητας της αριστεράς. 

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πιστεύουμε πως είναι αναγκαία η κοινή μάχη όλων των κομματιών  της φοιτητικής ριζοσπαστικής αριστεράς ενάντια στον πολυκατακερματισμό και εξατομίκευση που μας επιβάλουν σε όλα τα επίπεδα. Καλούμε και φέτος το ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ και το ΑΡΔΙΝ στη βάση όσων αναφέραμε παραπάνω να δώσουμε από κοινού τη μάχη στις φοιτητικές εκλογές υποστηρίζοντας το κατέβασμα Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία, έτσι ώστε να αποτυπωθούν και σε αυτό το επίπεδο οι συλλογικές μας διεκδικήσεις. Με γνώμονα πως αυτή η από κοινού μάχη μπορεί με τη σειρά της να αποτελέσει το εύφορο πεδίο και σε επιπλέον βήματα στην πολιτική μας συνεργασία.

Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι μόνο με την ενιαία και μετωπική κατεύθυνση θα μπορέσουμε να ορθώσουμε αποτελεσματικές αντιστάσεις στα μνημονιακά μέτρα, σε αυτούς που τα στηρίζουν με τον πιο πιστό τρόπο, σε αυτούς που προωθούν τη διάλυση της επαγγελματικής μας προοπτικής, σε αυτούς που επιδιώκουν την εξόντωση της φοιτητικής μας καθημερινότητας, σε αυτούς που τελικά νικούν, όταν απαντάμε ενωμένοι.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Μετά την ανακοίνωση του τμήματος για αναστολή των πρακτικών του 4ου έτους, ο Πρόεδρος της σχολής, Νικολάου Γιώργος, εμφανίστηκε μπροστά σε φοιτητές την ώρα του εργαστηρίου α2 της Πέμπτης και πήγε μεταμελημένος, χωρίς να έχει δημόσια απολογηθεί για το ότι άσκησε βία, αλλά ταυτόχρονα αυτό σημαίνει ότι παραδέχτηκε την λαθεμένη στάση του, για όσα συνέβησαν την προηγούμενη μέρα στο «έκτακτο ολομελειακό εργαστήριο πρακτικών 4ου έτους» και διαβεβαίωσε τους φοιτητές πως θα φροντίσει ο ίδιος για να συνεχιστούν κανονικά οι πρακτικές. Με αυτή του την δήλωση ο Νικολάου επιβεβαιώνει αυτό που συνέβη μπροστά στα μάτια δεκάδων φοιτητών, αλλά και καθηγητών, την Τετάρτη, 14/02, την επίθεση δηλαδή σε φοιτήτρια (σπρώχνοντας την από τον λαιμό στην προσπάθειά του να την απωθήσει από την αίθουσα). Η ανοιχτή αυτή δήλωση του δεν ήρθε να επιβεβαιώσει το αυτονόητο, αλλά έγινε μετά από το άνοιγμα αυτής της επίθεσης, όχι μόνο στον σύλλογο του Παιδαγωγικού, αλλά και σε φοιτητικούς συλλόγους της Πάτρας, της Αθήνας κοκ. Τέτοιες επιθέσεις, πόσο μάλλον από καθηγητές, δεν πρόκειται να μείνουν αναπάντητες. Από την άλλη, η τοποθέτησή του πως θα εξασφαλίσει να μην χαθεί καμία πρακτική δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας υποχώρησής του, αλλά αποτέλεσμα της πίεσης από την ίδια την πραγματικότητα.

 

Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να μη γίνουν οι πρακτικές μας και δεν πρόκειται κανένας φοιτητής να χάσει την πρακτική του άσκηση. Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται πουθενά, αντιθέτως η πρακτική άσκηση είναι ενσωματωμένη στο πρόγραμμα σπουδών μας, όπως και στα προγράμματα σπουδών όλων των παιδαγωγικών τμημάτων δημοτικής εκπαίδευσης στη χώρα. Τα σχολεία στα οποία πηγαίνουμε για πρακτική ορίζονται με υπουργική απόφαση κάθε χρόνο. Επομένως, είναι ολοφάνερο ψέμα και προπαγάνδα πως η κ. Φτερνιάτη ή ο Νικολάου μπορούν με οποιοδήποτε τρόπο να μας αποκλείσουν από την άσκηση μας σε οποιοδήποτε σχολείο, καθώς δεν προβλέπεται με κανέναν τρόπο θεσμικά αυτός ο αποκλεισμός.  

Το ζήτημα της αναστολής των πρακτικών το υποκίνησε ο Πρόεδρος του Τμήματος και η υπεύθυνη καθηγήτρια των πρακτικών, Άννα Φερνιάτη, με μόνο στόχο την τρομοκρατία και την εκφοβισμό των φοιτητών του συλλόγου μας. Τρομοκρατία και  εκφοβισμός, για να φοβάται ο κάθε ένας από εμάς να λέει την γνώμη του και να αντιδρά σε αυτό που θεωρεί ότι διακυβεύει τα δικαιώματά του. Είναι τόσο ταγμένοι στην πάταξη της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του φοιτητικού κινήματος που δεν δίστασαν να απειλούν ένα ολόκληρο έτος πως θα χάσει την πρακτική του, εάν δεν υποβάλλει δηλώσεις μετανοίας. Ένα ολόκληρο έτος, το οποίο είναι κοντά στην ολοκλήρωση των σπουδών του, στο οποίο υπάρχουν πολλοί συμφοιτητές μας που είναι από την επαρχία και που με τεράστιες οικονομικές δυσκολίες λόγω κρίσης σπουδάζει στην Πάτρα.

Οι κινήσεις τους ήταν μεθοδευμένες και είχαν και συμμάχους(προφανώς την ΔΑΠ μέσα στην σχολή μας). Όλοι οι καθηγητές γνώριζαν πως συγκαλείται Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου, για την Πέμπτη 15/3, όπου επρόκειτο να συζητηθούν όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν -μέσα σε αυτά και το ζήτημα των πρακτικών-. Αποφάσισαν, λοιπόν, με κάθε τρόπο και εκβιασμό να υπονομεύσουν και να σαμποτάρουν την διεξαγωγή της συνέλευσης. Η υπεύθυνη των Πρακτικών, ο ενορχηστρωτής της προπαγάνδας και της τρομοκρατίας, μαζί με τον Πρόεδρο της Σχολής, την Τρίτη 13/3, συναντιέται κρυφά στην σχολή με τον υπεύθυνο της ΔΑΠ για να συζητήσουν πώς συντονισμένα δεν θα αφήσουν τον σύλλογο να πραγματοποιήσει την γενική του συνέλευση, που είναι το ανώτερο συλλογικό όργανο των φοιτητών, στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικά. Στη συνέχεια, αφού τα βρίσκει με την ΔΑΠ, αποφασίζει και πάλι μόνη της, χωρίς να έχει συγκληθεί Τμήμα Καθηγητών Παιδαγωγικού (εκτός αν και πάλι συνεννοήθηκαν πίσω από τις πλάτες του Φοιτητικού Συλλόγου) να καλέσει με ανακοίνωση που ανήρτησε η ίδια στο e-class για την Τετάρτη 14/3 «έκτακτο ολομελειακό εργαστήριο, με ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ την παρουσία όλων». Η συγκεκριμένη καθηγήτρια χρησιμοποίησε την θέση της, που είναι διεκπεραιωτική και εποπτική ως προς τις πρακτικές του 4 έτους, για να κάνει πολιτική παρέμβαση στον φοιτητικό σύλλογο. Τι την φόβιζε και δεν ήθελε να γίνει η Συνέλευση του Φοιτητικού μας Συλλόγου; Με ποια δικαιοδοσία εκμεταλλεύεται το ολομελειακό εργαστήριο, για να κάνει πολιτική τοποθέτηση και παρέμβαση στο σύλλογο εκβιάζοντας όλους του 4ετείς φοιτητές για την παρουσία τους εκεί, αφού ως γνωστόν στα εργαστήρια λαμβάνονται παρουσίες;

Όλες αυτές οι πολιτικές κινήσεις τόσο του Προέδρου του Τμήματος όσο και της καθηγήτριας πραγματοποιούνται γιατί απλά δεν ήθελαν να συζητήσει ο Φοιτητικός μας Σύλλογος και να πάρει αποφάσεις προκειμένου να προστατέψει τα συμφέροντά του. Η τόσο ξεκάθαρη παρέμβαση στα εσωτερικά του φοιτητικού κινήματος και των διαδικασιών του θυμίζει εποχές Χούντας. Διαφωνούσες με τον καθηγητή; Έτρωγες πειθαρχικό. Διαφωνούσες περισσότερο με τον καθηγητή; Έτρωγες ξύλο; Τι από όλα αυτά δεν συνέβη αυτές τις μέρες; Απειλές για πειθαρχικά υπήρξαν, καθηγητής και μάλιστα ο Πρόεδρος της σχολής χειροδίκησε σε φοιτήτρια. Όσο αφορά τη ΔΑΠ, το μακρύ χέρι των καθηγητών, γνωρίζει πολύ καλά πως δεν προβλέπεται κάπου το κόψιμο των πρακτικών. Οι κινήσεις της, μετά τις συνεννοήσεις που έχουν γίνει με τους καθηγητές, γίνονται στο πλαίσιο της αναπαραγωγής του φόβου και της τρομοκρατίας. Οι φοιτητές δεν χρειάζονται κανέναν σωτήρα, πόσο μάλλον την ΔΑΠ που από χθες λασπολογεί στην σχολή λέγοντας ο Πρόεδρος δεν επιτέθηκε ποτέ σε φοιτήτρια, την ίδια στιγμή που αυτό έγινε στα μάτια δεκάδων αυτόπτων μαρτύρων, την ίδια στιγμή που ο καθηγητής βγαίνει και απολογείται γι’ αυτό!

Όλα όσα έγιναν τις προηγούμενες μέρες ήταν στυγνός εκβιασμός. Ήταν εκβιασμός διότι “όχι πρακτική = όχι πτυχίο” και προφανώς αυτό επηρεάζει άμεσα κάθε έναν από εμάς. Ο Νικολάου μαζί με τη Φτερνιάτη έκαναν όσα έκαναν για τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.  Αυτό που διεξάγεται είναι ένα καλοστημένο σόου, όπου από τη μία ο Νικολάου στοχοποιεί και τρομοκρατεί τους φοιτητές του με την ανακοίνωση για αναστολή των πρακτικών, μη διστάζοντας μάλιστα να μας δείξει και τον “άλλο του εαυτό” με το να επιτεθεί σωματικά σε φοιτήτρια, ενώ από την άλλη η υπεύθυνη της πρακτικής η Φτερνιάτη κάνει πολιτική παρέμβαση και προπαγάνδα, στοχοποιώντας πολιτικές δυνάμεις και συνδικαλιστές φοιτητές, δαχτυλοδείχνοντας και κατονομάζοντας τους.

Δεν πρόκειται να υποκύψουμε στην κατατρομοκράτηση και στους εκβιασμούς. Γι’ αυτό τον λόγο, σήμερα, πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στον Πρόεδρο του Τμήματος, ο οποίος αν και δεν ήταν εκεί (παρ’ όλου που έχει αναγγελθεί η αναστολή των Πρακτικών ενός ολόκληρου έτους!), εμφανίστηκε και για ακόμη μία φορά και είπε πως θα εξασφαλίσει ότι κανένας φοιτητής δεν θα χάσει την Πρακτική του. Δεν αρκεί η προφορική δέσμευση Ο Πρόεδρος του Τμήματος πετά το μπαλάκι στην ίδια, καθώς ισχυρίζεται πως εκείνη παίρνει την απόφαση και δεν γίνεται να την παρακάμψει. Εμείς έχουμε να πούμε πως και οι δύο είναι συνυπεύθυνοι. Απαιτούμε να βγει ανακοίνωση από την καθηγήτρια Φτερνιάτη και το Τμήμα που να επιβεβαιώνει την προφορική δέσμευση του Προέδρου.

Ας το μάθουν λοιπόν οι καθηγητές μας καλά. Ο Νικολάου, η Φτερνιάτη, η ΔΑΠ και όποιοι άλλοι αποσκοπούν στο να μην υπάρχει δημοκρατία εντός του συλλόγου, στο να είναι οι φοιτητές τρομοκρατημένοι και άπραγοι μπροστά σε αδικίες και αυθαιρεσίες, στο να σκύβουν το κεφάλι επειδή φοβούνται για το αν και με τι όρους θα τελειώσουν τις σπουδές τους, δεν πρόκειται να το πετύχουν! Το φοιτητικό κίνημα δεν τρομοκρατείται, ούτε καταστέλλεται, αντιθέτως έχει δώσει την απάντηση του χρόνια τώρα κι αν χρειαστεί θα την ξαναδώσει. Ήδη το θέμα παίρνει έκταση και λαμβάνεται στήριξη και σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε. Δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Θα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους τα αυτονόητα. Δε θα κοπούν οι πρακτικές μας. Δε θα μάθουμε να φοβόμαστε και να μην αντιδράμε. Δε θα υποκύψουμε στην τρομοκρατία κανενός!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ

ΚΑΙ

ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ

ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ,ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

“Γι άλλη μια φορά να επαναλάβω την κατηγορηματική μου δέσμευση, ότι θα αλλάξει το καθεστώς του ασύλου. Έτσι ώστε να μπορεί η Αστυνομία αυτεπάγγελτα να παρεμβαίνει εντός του πανεπιστημίου όποτε εντοπίζεται παράνομη συμπεριφορά. “ Κυριάκος Μητσοτάκης

 

Παρά την νομοθετική επανακατοχύρωση του ασύλου (έστω και μετρική) από το ν. Γαβρόγλου, η κουβέντα για την κατάργησή του, επανέρχεται συνεχώς με κέντρο τη Ν.Δ και συγκεκριμένα τον ίδιο τον Μητσοτάκη, όπως και αντιδραστικούς καθηγητές, που επικαλούνται τέρατα και δράκους εντός πανεπιστημιακού ασύλου, έτσι ώστε να το στοχοποιήσουν και να το βαφτίσουν το “άσυλο της ανομίας”. 

Να δούμε όμως σε τι συγκυρία αυτή η επιθετική τοποθέτηση για όλους εμάς τους φοιτητές, διαφημίζεται όλο και περισσότερο και ειδικά από τους βουλευτές της Ν.Δ. Δεν είναι και πολύ τυχαία η περίοδος όπου ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο τέλος της θητείας του σιγά σιγά και προετοιμάζεται μία νέα κυβέρνηση, που λυσασμένα η δεξιά με μπροστάρη τη Ν.Δ τη διεκδικεί με νύχια και με δόντια. Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαία η τεράστια επίθεση αυτήν την περίοδο σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, όπως οι εργασιακές συνθήκες, η εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών των πρώτων κατοικιών, και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (λιμάνια, αεροδρόμια κτλ.). Δεν είναι όμως και καθόλου τυχαία η τεράστια επίθεση στα πανεπιστήμια με την προσπάθεια της πλήρης διάλυσης των πτυχίων μας και των επαγγελματικών δικαιωμάτων, όπως και η επίθεση στην ίδια  τη φοιτητική μας καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που ολοένα δυσχεραίνει, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την έξαρση της καθηγητικής αυθαιρεσίας και την επιβολή της πειθάρχησης με διάφορα τερτίπια (παρουσιολόγια, πρόοδοι, πειθαρχικά σε εξεταστικές κτλ).

Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν, προσπαθούν να στοχεύσουν στο πιο ζωντανό κομμάτι αυτής της κοινωνίας, στους φοιτητές και στους αγώνες τους.

Διαχρονικά οι φοιτητικοί αγώνες και τα κινήματα έναντι στις φοιτητικές μεταρρυθμίσεις αλλά και ευρύτερα, με πιο τρανταχτή την εξέγερση του πολυτεχνείου του 1974, πάλευαν με μεγάλη στιβαρότητα και πείσμα για τα υλικά συμφέροντα  των φοιτητών αλλά και για το ίδιο το μέλλον τους. Μία από τις  πιο κομβικές διεκδικήσεις αυτής της εξέγερσης που στιγμάτισε ριζικά τα επόμενα φοιτητικά κινήματα αλλά και ολόκληρη τη δομή και λειτουργία των πανεπιστημίων, είναι η κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου στο σύνταγμα του 1975. Μία νίκη αυτού του κινήματος με διαχρονικότητα, αφού πλέον έγινε βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία Φοιτητικών Συλλόγων πανελλαδικά όπως και στη δημιουργία οργάνων λήψεις αποφάσεων των φοιτητών (Γ.Σ, Δ.Σ). 

Εν ολίγοις το πανεπιστημιακό άσυλο  έχει κοινωνική και πολιτική φόρτιση μιας και αποτελεί ένα πεδίο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, χωρίς προφανώς να εμπεριέχονται σε αυτές οι φασιστικές αντιλήψεις, και ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αποτελεί ένα πεδίο συσπείρωσης, αντίδρασης, συλλογικής διεκδίκησης και ενότητας όλων των φοιτητών έναντι σε ότι αυταρχικό νομοσχέδιο ή μεταρρύθμιση επιχειρείται να περάσει.  Γι αυτό είναι ξεκάθαρη η επιτακτική στοχοποίηση και ποινικοποίηση του ασύλου από τη Ν.Δ, της παράταξης της ΔΑΠ, τα ΜΜΕ και το καθηγητικό μπλοκ, για την άμεση καταστολή των κινημάτων και των ριζοσπαστικών πρακτικών των φοιτητών που γεννιούνται μέσα από αυτά.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι τοποθετήσεις όσων εσκεμμένα δρουν στην λασπολογία και στην προπαγάνδα σχετικά με το άσυλο.   Από τα πιο στάνταρ επιχειρήματα είναι ότι στο άσυλο αναπτύσσονται έντονα και βαριά φαινόμενα διακίνησης ναρκωτικών και εγκληματικότητας. Δυστυχώς για τους προβοκάτορες της Ν.Δ αυτή η τοποθέτηση είναι ψευδής, αρκεί κανείς να παρατηρήσει ότι η εγκληματικότητα σε χώρους πανεπιστημιακούς είναι πολύ μικρότερη από το μέσο όρο του να εμφανιστεί σε άλλους εξωτερικούς χώρους που ακόμα και η ίδια η αστυνομία έχει ήδη πρόσβαση σε αυτούς. Επίσης ακούγεται συχνά ότι στο άσυλο γίνεται πολύ συχνή χρήση διαφόρων ναρκωτικών αλλά και η διακίνηση τους. Για να θυμίσουμε όμως σε όσους τα λένε αυτά, ότι πριν λίγα χρόνια οι δυνάμεις καταστολής σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας “σάπιζαν” στο ξύλο, εξωθούσαν  και ταυτόχρονα κατεύθυναν  σε συγκεκριμένα μέρη τις πιάτσες των  ναρκωτικών. Όλως τυχαίως αυτές οι πιάτσες τώρα, είναι τοποθετημένες έξω από το πολυτεχνείο και από τη νομική της Αθήνας. Έξω δηλαδή από δύο ιστορικούς και πολιτικούς χώρους που έπαιξαν  τον πιο καθοριστικό ρόλο στην αναζωπύρωση της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Έξω δηλαδή από το άσυλο.

Είναι ξεκάθαρη λοιπόν μία στόχευση από μεριάς Ν.Δ και όλων των συνομιλητών τους, να βάλουν στο στόχαστρο με τον πιο επικίνδυνο τρόπο το άσυλο και κυρίως τον ίδιο του τον ρόλο. Αυτός ο στόχος είναι όμορφα ντυμένος  με τις λέξεις “δημοκρατία μες στα πανεπιστήμια” , “όχι άσυλο ανομίας”, “προστασία της πανεπιστημιακής κοινότητας”. Λόγια και φράσεις που φαντάζουν σωστές και δημοκρατικές αλλά υποκρύπτουν την πιο συντηρητική, αυταρχική και κατασταλτική κατεύθυνση για όλους τους φοιτητές και τους αγώνες τους. Nα μας απαντήσουν όμως ο “δημοκρατικός” Μητσοτάκης και η παράταξή του η ΔΑΠ, αφού θέλουν να φέρουν πάση θυσία τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια, γιατί ο πρόγονός τους Καλαμπόκας, δολοφόνησε τον αριστερό καθηγητή Τεμπονέρα στο προαύλιο γυμνασίου; Γιατί ο Φορτσάκης (πρύτανης του ΕΚΠΑ το 2014) διέταξε τα ΜΑΤ να απαγορεύουν σε φοιτητές να μπουν στη νομική σχολή και ταυτόχρονα να τους σπάνε στο ξύλο; Ή ακόμα και φέτος στην Πάτρα στο τμήμα της Επιστήμης των Υλικών,  γιατί 3 καμάρια της ΔΑΠ επιτέθηκαν δια του ξύλου σε φοιτητή του Συλλόγου εν όψη Γενικής Συνέλευσης ;

Τα παραπάνω παραδείγματα είναι η έμπρακτη καταπάτηση του ασύλου αφού όλες οι παραπάνω επιθέσεις από αυτούς που διακαώς θέλουν την δημοκρατία εντός πανεπιστημίων, οι ίδιοι είναι αυτοί που  με ψευδή επιχειρήματα αλλά και κ με την έμπρακτη συμμετοχή τους μέχρι και σε δολοφονικές επιθέσεις , προσπαθούν να καταστείλουν και να φιμώσουν τις κινητοποιήσεις των φοιτητών για την υπεράσπιση των ενιαίων συμφερόντων τους, όπως να καταπατήσουν και άλλες αντιλήψεις διαφορετικές από αυτές της δεξιάς όπως πρεσβεύει το εν λόγω κόμμα και η παράταξή του.

Σε επίπεδο Πάτρας τη φετινή χρονιά δεν ήταν και λίγες οι κινήσεις από πλευράς πρυτανείας και καθηγητών για να ετοιμάσουν το πεδίο για την καταπάτηση του ασύλου. Μία ακούσαμε να μας λένε σε μαζική κινητοποίηση ότι θα μας φέρουν τα “αρμόδια όργανα” για να μας διώξουν και την άλλη δημιουργία φοιτητικής κάρτας για να καθορίζεται που μπορείς να παρακολουθείς μαθήματα και που όχι. Αποκορύφωμα αποτελεί όμως το χτίσιμο τείχους γύρω από την πανεπιστημιούπολη. Αποτελεί αποκορύφωμα μιας και πάρθηκε κονδύλι (χρηματικό ποσό) από την πρυτανεία 1,3 εκ. ευρώ για να χτιστεί, ακριβώς την ώρα που  συμφοιτητές μας στις εστίες δεν είχαν φαγητό, ζεστό νερό και βασικές παροχές ή την ώρα που συμφοιτητές μας δεν είχαν κτίρια να κάνουν μαθήματα. Επίσης πέραν της οικονομικής κοροϊδίας, προωθείται από τις πρυτανικές αρχές και η ρατσιστική προπαγάνδα για την κοινωνική ομάδα των Ρομά μιας και θέλουν να μας προστατεύσουν από αυτούς, ενώ το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν υπάρχει  εξασφάλιση για την διαμονή τους από τις τοπικές αρχές στο κέντρο της πόλης. Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν στη διαμόρφωση ενός αποστειρωμένου  πανεπιστημίου σαν φυλακή αφού αποξενώνεται από την υπόλοιπη κοινωνία και αποξενώνει τους φοιτητές μεταξύ τους έτσι  ώστε  πολύ εύκολα να δημιουργείται εύφορο πεδίο για κάθε πειθαρχικό ή κάθε αυθαιρεσία εις βάρος μας.

Όσο λοιπόν επιχειρείται να καταπατάται το άσυλο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τις καθεστωτικές παρατάξεις, τους πρυτάνεις και τους καθηγητές τόσο και οι συλλογικοί μας αγώνες θα βρίσκουν ολοένα και περισσότερα όρια και εμπόδια. Γι αυτό το λόγο από τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη με συλλογικό τρόπο να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, να έχουμε δηλαδή λόγο στις σπουδές μας με βασικό όχημα τις κινητοποιήσεις και τις ρηξιακές πρακτικές απέναντι σε όσους μας επιβάλλουν μέτρα των πιο μαύρων σελίδων της ιστορίας και θέλουν με κάθε τρόπο να σφραγίσουν την καταστολή των αγώνων μας. Απέναντι σε όσους ξέρουν ότι τόσων χρόνων αγώνες των φοιτητικών κινημάτων, ξεκινούσαν από τους πανεπιστημιακούς χώρους και ύστερα ανοίγονταν και στην υπόλοιπη κοινωνία. Εκεί θέλει να στοχεύσει και ο Μητσοτάκης με το συντηρητικό του μπλοκ, στο νεύρο των αγώνων μας και της συλλογικής μας φωνής, εκεί είναι που πρέπει κι εμείς να το υπερασπιστούμε συλλογικά.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ